مقاله بازی در دنیای ناشنوایان

فهرست:

نخستین مدال طلای ایران در المپیک ناشنوایان

هلن کلر » این ناشنوا و نابینای نابغه را، بهتر بشناسیم

با زبان صبر وآگاهی با ناشنوایان سخن بگوییم

ناشنوا کیست؟

مشکلات ناشنوایی

آموزش و پرورش ناشنوایان

پیشگیری از ناشنوایی

قابل توجه مردم، مسؤولان و رسانه‌ها ورزش ناشنوایان در انتظار حمایت

شناخت کودک ناشنوا

..............................................................................................................

بخشهایی از متن:

نخستین مدال طلای ایران در المپیک ناشنوایان

نخستین مدال طلای کاروان ورزشی ایران در نوزدهمین دوره بازیهای المپیک 2001 ناشنوایان توسط «امید سعیدی» در دو 10 هزار متر به دست آمد.امید سعیدی با برجای گذاردن زمان 30‎/54 دقیقه موفق شد زودتر از حریفان خود به خط پایان رسیده و مدال طلای این ماده را از آن خود کند.همچنین سعیدی با ثبت این زمان موفق شد رکورد قبلی خود را به میزان 51 ثانیه ترقی دهد.پس از سعیدی ورزشکاران کشورهای روسیه (قهرمان دوره قبل المپیک در این ماده) و آفریقای جنوبی به ترتیب با زمان 31‎/10 و 31‎/16 دقیقه صاحب عناوین دوم و سوم شدند.حبیب الله کیا دیگر عضو تیم دو و میدانی ناشنوایان ایران نیز در پرش طول با کسب حد نصاب 6‎/77 متر حایز مدال برنز شد.

...

آموزش و پرورش ناشنوایان

در زمینه آموزش و پرورش و خدمت به ناشنوایان نیز کوششهای زیادی توسط اندیشمندان ، پزشکان و معلمان و مربیان انجام گرفته و حاصل آن پرورش استعدادهای هزاران جوان ناشنوایی است که مانند دیگر همنوعان خویش به تحصیل دانش پرداخته و به خدمت جامعه درآمده اند. دراین راه نام مردان و زنان بزرگی می درخشد که حق بزرگی برگردن بشریت دارند. «جبار باغچه بان » و «ذبیح بهروز» نخستین افرادی بودند که درایران به آموزش کودکان ناشنوا همت گماشتند و با ایجاد مراکزی خاص و به کارگیری شیوه های ویژه به تعلیم و تربیت این کودکان پرداختند حاصل تلاشهای آنان بعد از قریب به 70 سال هم اکنون به بارنشسته و درحال حاضر آموزش و پرورش کودکان ناشنوا جزیی جدایی ناپذیر از نظام تعلیم و تربیت کشور ما محسوب می شود و اکثریت قریب به اتفاق ناشنوایان درمدارس ویژه و یا درنظام تلفیقی همراه و همگام با دانش آموزان عادی و البته با استفاده از خدمات ویژه آموزشی و توانبخشی ، مدارج تحصیلی خود را می گذرانند. ناشنوایان نیز درعین معلولیت ومحدودیت با عزم و اراده یی وصف ناشدنی در راه فراگیری و آموزش گام برمی دارند و ناشنوابودن هرگز مانع ادامه راه آنان نمی شود.معلمان و مربیان پرتلاش و سختکوش آنان نیز با محبت، لبخند زندگی را برلبان دانش آموزان ناشنوا نقش می بندند و بذر عشق و امید را در دلهایشان می کارند.

*پیشگیری از ناشنوایی

مسؤولیت جامعه نیز درقبال این افراد توجه به حقوق آنان است. اما قبل از آن می بایستی به فکر پیشگیری از بروز این عارضه بود ، چرا که اصولاً هدف از بهداشت روانی در افراد استثنایی بیشتر تأکید بر ایجاد شرایطی است تا از بروز این معلولیتها جلوگیری به عمل آید.عوامل بسیاری در بروز ناشنوایی مؤثرند که برای جلوگیری از آن می توان اقداماتی را انجام داد . یکی از عوامل ناشنوایی که سهم بسزایی دربروز این معلولیت دارد ، بیماریهای عفونی است . بیماریهای سرخجه و سفلیس در قبل از تولد و بیماریهای مننژیت ، سرخک ، اوریون و عفونتهای موضعی گوش بعد از تولد سهم عمده یی در بروز این معلولیت دارند که البته پیشرفت بهداشت عمومی درکاهش میزان آن نقش عمده یی خواهد داشت.
از آنجایی که حوادث و صدمات نیز یکی دیگر از عوامل بروز ناشنوایی است ، افزایش آگاهی واطلاعات والدین و اجتماع درپیشگیری از سوانح و حوادث می تواند بطور چشمگیری درجلوگیری از ایجاد ناشنوایی درافراد مؤثر باشد.

همچنین باید از ازدواجهای فامیلی بخصوص در خانواده هایی که عضو ناشنوا دارند ، اجتناب کرد.

بطورکلی بی تفاوتی نسبت به ناشنوایی می تواند نتایج نامطلوب اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی را درمیان خانواده ها و اجتماع موجب گردد.
مسؤولان وافراد جامعه باید ضمن شناخت ویژگیهای ناشنوایان به این نکته توجه داشته باشند که «ناشنوا قبل از آنکه ناشنوا باشد یک انسان است و کمک به او ، کمک به جامعه بشری است».

قابل توجه مردم، مسؤولان و رسانه‌ها ورزش ناشنوایان در انتظار حمایت

بنفشه گودرزی-49 سال از تشکیل فدراسیون ناشنوایان کشورمان می‌گذرد، سال‌هاست که ورزشکاران این قشر در عرصه‌های مختلف ورزشی افتخار آفرین بوده و حال که برای خود پیشکسوتی هستند، بدون اینکه نام و نشانی از آنها در میان باشد، خاطرات و تجربه‌های ورزشی خود را تنها با دیدن چند باره مدال‌های رنگارنگشان و شاید هم چند عکس یادگاری در کنج خانه مرور می‌کنند‌ ورزش جانبازان و معلولین به رغم موفقیت‌های خیره کننده در میادین متعدد قاره‌ای وجهانی و به اهتزاز در آوردن پرچم مقدس کشورمان‌، طی سال‌های گذشته چندان مورد توجه مسؤولان و رسانه‌ها قرار نداشت که ناگفته نماند در یک سال گذشته کمی از شدت آن کاسته شده و روزنه‌های امیدوارکننده‌ای از سوی مسؤولان و رسانه‌ها در توجه به این ورزشکاران باز شده است که در این بین ورزش ناشنوایان شرایط خاص و متعلق به خود را دارد چراکه این عزیزان قهرمان به رغم سلامتی ظاهری خود در قدرت بیان نظرات و صحبت‌های خود ناتوان هستند و چقدر سخت است در عصری که به قرن رسانه‌ها و ارتباطات معرو ف است حتی نتوان برای دفاع از خود حرف زد و این در حالی است که قشر ناشنوایان ورزشکار ما با توجه به پاره‌ای از کمبود‌ها و کاستی‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارند و به راستی این رسالت برعهده کیست‌؟
مصطفی داودی رئیس فدراسیون ناشنوایان در ابتدای سخن خود در این باره می‌گوید‌: عمده‌ترین مشکل ورزش ناشنوایان، غریب و گمنام بودن این بچه‌هاست‌. متأسفانه مطبوعات و رسانه‌‌ها شاید در طول سال یک یا دو بار مطلب تحلیلی در مورد این ورزشکاران بنویسند، در حالی که فعالیت ناشنوایان در ورزش بسیار گسترده‌تر و نیازمند بررسی کارشناسانه‌تری است‌.ما با مشکلات زیادی روبه‌رو هستیم به طور مثال، براساس قانون ورزش ناشنوایان، در مسابقات هر دو گوش ورزشکار باید 55 "دسی‌بل" ناشنوا باشد، که ناشنوایان ایران با این شرایط بسیار کم هستند، با این اوصاف جایگزین مناسب برای ورزشکاران فعال امروز بسیار مشکل است، پس باید از مدال آوران کنونی به خوبی حمایت کرد‌.
مسعود صالحیه سرمربی تیم‌ملی والیبال نیز در زمینه حمایت از ورزشکاران ناشنوا، خاطرنشان کرد‌: منظور از حمایت، تنها به پشتیبانی مالی ختم نمی‌گردد، در حال حاضر با وجود مجموعه ورزشی اختصاصی برای این بچه‌ها، تقریباً ورزشکاران از نظر ایاب و ذهاب، تغذیه و محل تمرین مشکلی ندارند، ولی باید مسؤولان ورزش کشور به این امرواقف باشند که این تعداد از افراد جامعه نمی‌توانند حقوق خود را از این اجتماع بگیرند، ما موظف هستیم که حق شهروندی را به آنها عطا کرده و مستحق آنچه هستند از ایشان دریغ نکنیم‌.