پروژه پایانی جهانگردی و مسافرت

بخشهایی از متن:

علم مدیریت جاذبه های توریستی ، غنای فرهنگی و تاریخی و تنوع اقلیمی یک کشور را منابع ملی آن کشور دانسته و بهره برداری از این منابع را در گرو یک تلاش سیستماتیک ، علمی و باثبات می داند تلاشی که نتیجه سیاست گذاری صحیح مسئولین و متصدیان اداره آن کشور است .

جهانگردی در دهه های اخیر توسعه فزاینده ای یافته است و بخش عمده ای از درآمد پاره ای از کشورها را به خود اختصاص داده است . برای بهبود ارائه خدمات در این بخش فنون و دانش های گوناگونی گردآوری شده اند تا جائیکه لقب « صنعت » را به خود تخصیص داده است . در این وادی علم مدیریت مهمترین دانشی است که جهانگردان را ارتقاء می بخشد .

دانشمندان معتقدند که با نگرش سیستمی یه علوم مختلف ، تخصصهای جدیدی حاصل می شود که آنها را علوم بین رشته ای نامیده اند در این راستا مدیریت ،‌ علمی است که امکان ادغام با اغلب علوم و فنون را داراست و پروژه حاضر نمونه ای کوچک از این پدیده مهم به شمار می آید .

...

بیان مسئله :

نبود کار و نقش صنعت جهانگردی در ایجاد اشتغال در یک کار مولد چه می تواند باشد .

در صورتی سازمان جهانگری آگاهیهای مناسب و گسترده ای را در اختیار جهانگردان و گردش گران در زمینه مکانهای زیارتی ، تفریحی ، هنری و تاریخی و استراحتگاهها و … قرار دهد . هتلها می توانند پذیرای مسافران و جهانگردان بیشتری باشند که در این صورت هتلها باعث ایجاد اشتغال می شوند و میزان رفت و آمد و مسافرتها در کشور افزایش پیدا می کند . همین طور دیدن از مراکز هنری و تاریخی و موزه ها فزاینده می شود و خرید از کالاها و محصولات سنتی و هنری کشور افزایش می یابد که افزایش متقاضیان باعث سیر صعودی تولید می شود که در اشتغال نقش مؤثری دارد و در تمام این مراحل « ارز » وارد کشور می شود که می تواند تأثیر به سزایی در میزان سرمایه گذاری در بخش اشتغال زایی داشته باشد . که این رویدادها موجب رونق اقتصادی و پیشرفت صنعت کشور می شود .

...

شاخصهای اساسی گردشگری :

ورود گردشگران طی سالهای 99 ـ 95 ، حجم کلی ورود گردشگران در سطح جهان به طور میانگین سالانه 3 درصد افزایش یافت . میزان ورود به مقاصد عمده گردشگری جهان در این دوره سالانه 2.7 درصد ، در مقایسه با 4.8 درصد برای سایر مقاصد افزایش یافت این امر نشانگر توسعه نسبتاً سریع و فزاینده گردشگری در سایر مقاصد ، در مقایسه با مقاصد عمده گردشگری است . اگر چه سهم نسبی سایر مقاصد گردشگری از 12.5 تا 13.6 درصد متغیر بود .

مقاصد عمده ورود گردشگران در کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی عبارت است از مراکش و تونس در شمال آفریقا ، مالزی و اندونزی در آسیای شرقی ، ترکیه در اروپا ، عربستان سعودی ، مصر ، امارات متحده عربی و بحرین در خاور میانه ، و ایران و پاکستان در آسیای جنوبی . این گروه بین 75 تا 80 درصد کل ورود گردشگران مسافران کنفرانس اسلامی را به خود اختصاص می دهد اما سهم آن از حجم کلی ورود گردشگران جایگاه خود را تا حد زیادی از دست داده باشد در این خصوص ، سهم نسبی کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی از 6.3 در سال 1995 به 5.6 درصد در سال 1999 سقوط کرد . طی سالهای 99 ـ 95 حجم ورود به مقاصد عمده گردشگری در کشورهای سازمان کنفرانس اسلامی ، در مقایسه با سایر مقاصد که 4.8 درصد افزایش داشت ، تنها 0.6 درصد افزایش یافت . این امر همچنین گسترش نسبتاً سریع تری در سایر مقاصد را در مقایسه با مقاصد عمده نشان می دهد . اگر چه مقاصد عمده ، همچنان 0.8 درصد کل را به طور میانگین در سازمان کنفرانس اسلامی به خود اختصاص می داد همچنان که سهم سایر مقاصد در طول سالهای گفته شده افزایش چشمگیری یافت . در سال 1999 سقوط قابل توجهی داشت .

با این حال ، توزیع سهم منطقه ای هر یک از مقاصد عمده در سازمان کنفرانس اسلامی با برتری خاورمیانه که به طور میانگین 70 درصد را به خود اختصاص می دهد و قاره آمریکا که هیچ سهمی ندارد بسیار متغیر است .

منطقه آسیای شرقی کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی و به دنبال آن بخش اروپایی ، خاورمیانه ، آفریقا و سپس آسیای جنوب شرقی به ترتیب بیشترین تا کمترین مسافران را داشته اند و این رقم برای قاره آمریکا صفر بوده است . در افریقا نیز به نظر می رسد که سهم بازار سازمان کنفرانس اسلامی قابل توجه و در حال افزایش است.

تراز خالص گردشگری (BOTP) جدول کشورهای عضو سازمان را به ترتیب نزولی به هفت گروه درجه بندی می کند که بالاترین آنها رکورد 50 درصد و پایین ترین آنها رکوردهای صفر و زیر صفر را در بر می گیرد .

دومین گروه شامل کشورهایی با سهم بالا و ثابتی از گردشگری در اقتصاد است . تراز خالص گردشگری کشورهای این گروه ، به طور نسبی بیش از 4 درصد تولید ناخالص ملی و یا بیش از 10 درصد صادرات کالا و خدمات است . کشورهای این گروه عبارتند از تونس ، لبنان ، کومور ، گویان ، بحرین ، اردن ، مراکش ، سوریه یا ترکیه .

در سومین گروه گردشگری نقش دارد اما این نقش در مقایسه با ابعاد اقتصاد به ثابت و نه خیلی چشمگیر است .

تراز خالص گردشگری در چهارمین گروه یا صفر و یا منفی است و نیز چنین است نسبت آن به تولید ناخالص ملی و صادرات کالا و خدمات . در این گروه ، گردشگری در خوشبینانه ترین وضعیت بی تأثیر است اما بیشتر تأثیری منفی در ترازهای اقتصادی دارد . این گروه بیش از یک سوم کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی را در بر می گیرد .